پاس یا الفبای فوتبال

به گزارش پایگاه خبری پهلوان جنوب ؛ ضربه زدن یا نیرو وارد کردن به توپ یا «پاس»دادن توپ، نزد تعداد زیادی از بازیکنان در کلیه باشگاه های ایران به صورت ابتدایی و غیر حرفه ای انجام می گیرد. این موضوع نشان می دهد که فاصله ی ما در این زمینه با بازیکنان باشگاه های اروپایی و آمریکای جنوبی یا حتی آسیایی بسیار زیاد است.

پاس دادن و ضربه زدن (نیرو وارد کردن)صحیح به توپ بایستی در باشگاه های ایران استاندارد سازی شده و متولیان امر از جمله وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال، هیئت های فوتبال،مسئولان آموزش مربیان، مربیان باشگاهها و….این مهم را در دستور کار خود قرار داده و مرتبا مورد ارزیابی قرار دهند. هر فوتبالیست وقتی به توپ نیرو وارد می کند و ضربه می زند از نظر علمی بایستی بداند چه اتفاقی می افتد. سالهاست که مربیان، مدرسان و ورزشکاران اروپایی و آمریکایی و آسیایی از علومی مانند علم فیزیک، تغذیه، روانشناسی و….در این زمینه بهره برده و با تشکیل کلاسهای آموزشی کاربرد آنها را در ورزش آموزش می دهند.

وقتی شما به توپی که در حالت سکون است ضربه می زنید یا نیرو وارد می کنید، توپ به حرکت در می آید اما عواملی مانند جاذبه ی زمین، اصطکاک با زمین و هوا، برخورد به داور، برخورد به بازیکنان خودی و حریف و اجسام می توانند جلوی حرکت اولیه ی آن را بگیرند.

سالهاست که در فوتبال ایران پاس های ارسالی در تمرینات و مسابقات تا حدودی توسط برخی بازیکنان به درستی صورت نمی پذیرد. توپ یا اوت شده یا به یار خودی نرسیده یا در بین راه بعلت نداشتن نیروی کافی یا عدم دقت لازم و لحظه ی غیرمناسب ارسال توپ، توسط یار حریف قطع شده و یا به علت تعلل در ارسال به موقع و از روی ناچاری به فضای غیر ضرور فرستاده می شود. همچنین عدم استقبال گیرنده ی پاس نیز علت دیگری است که حریف توپ را به راحتی تصاحب می کند.

انواع پاس ها:

۱_پاس با روی پا

۲_پاس با پشت پا

۳_پاس با داخل پا

۴_پاس با بیرون پا

۵_پاس با کف پا

۶_پاس با ران

۷_ پاس با سینه

۸_پاس با سر(هد)

۹_ پاس با سرشانه

۱۰_پاس با دست(پرتاب اوت)

اما مطمئن ترین پاس ها و بیشترین پاس داده شده در زمین فوتبال، پاس با داخل پا است که به علت داشتن دقت زیاد اکثر فوتبالیست ها از آن استفاده می کنند و بیشتر عمومیت دارد.

پاس ها را می توان به پاس های هوایی، زمینی، رو به جلو، رو به عقب،. طولی، عرضی عمقی(تو در)، قطری، خلاقانه و هدف دار ، خط کشی شده، اجباری،حرفه ای، بی مصرف و بی مایه، بی روح و بی نشاط، بدون وزن و عیار، ویرانگر، زجرآور، مبتدی، کسل کننده، بی موقع، اعصاب خردکن و….تقسیم کرد.

ضمنا پاسهای بودار و معنی دار به حریف که سرتاپای آن خیانت بار است و هواداران تیم ها را تا مرز سکته پیش می برد.

پاس های بیمارستانی ،پاسی است که گیرنده ی پاس را در معرض خطر مصدومیت از جانب یاران خشن حریف که وی را احاطه کرده اند،قرار می دهد.

پاس های میلیاردی و سرنوشت ساز و حماسی (پاس علی دایی در بازی برگشت با استرالیا به خداداد عزیزی، حماسه ملبورن) که ایران را به جام جهانی برد، پاسهای فریب وار(مثل پاس های رونالدینیو) که به no look معروف است در واقع همان پاس است که از بسکتبال به فوتبال آمده است ، نگاه کردن به سمتی و پاس دادن به سمتی دیگر.

پاس های خطر آفرین برای تیم خودی پاس هایی هستند که معمولا از روی اجبار و خستگی و نداشتن تمرکز لازم رو به عقب و یا به صورت عرضی انجام می شود و فاجعه بار ترین نوع پاس است که در اکثر مواقع توسط یک هافبک یا فوروارد تیزپای حریف ربوده شده و تبدیل به گل های جبران ناپذیر می گردد.

سایر مواردی که در مورد پاس بایستی بدانیم:

_پاسهای بازی جوانمردانه (fair play) به حریف

_پاس های چیپ که در فضای آزاد و پشت سر حریف ارسال می شود.

_پاس از طریق پرتاب توپ با دست دروازه بان. مانند پاس های بلند بیرانوند

_پاس های قدرتی از طریق پرتاب اوت همانند پرتاب‌های حسین ماهینی

_پاس های نمایشی یا هالیوودی که در بیشتر مواقع دستاورد بزرگی ندارند.

_پاس های کات دار که در بین راه تغییر مسیر داده و حریف را به اشتباه می اندازند.مانند پاس های برباتوف بازیکن اسبق در منچستر یونایتد

_پاس های فریب واری که بدون لمس توپ صورت می گیرد و با حرکات بدن، حریف را به فریب خوردن وامی دارد.یک نمونه از آن مانند حرکات اندی کول و دوایت یورک در تیم منچستر یونایتد در سالها قبل.

اگر مسابقات فوتبال را به میدان نبرد تشبیه کنیم پاسی که دستاوردی نداشته باشد همانند گلوله ای است که بی هدف به سمت حریف شلیک شود و ضرر و خسارتی به تیم حریف وارد نمی کند.

امروزه بازی فوتبال بر اساس پاس های دقیق،قابل ستایش و تماشاگر پسند است. یک زمانی بازیکنان برزیلی با دریبل هایشان حرف اول را در فوتبال می زدند، ولیکن سالهاست که بازی بر اساس پاس های دقیق، حمایت، خلاقیت، قدرت بدنی، سرعت، تکنیک و تاکتیک، فضاسازی و….خط بطلانی بر این نظریه کشیده است.

فوتبال ورزش شانس و اقبال هم البته می تواند باشد. وقتی روز شما نباشد و شانس یار شما نیست تیم شما در بعضی مواقع با داشتن همه ی ابزار پیروزی از قبیل تماشاچی، میزبانی، توپ و میدان در یک لحظه با دادن یک خطای پنالتی یا یک ضربه ی ایستگاهی منجر به گل، بازنده ی بازی می شود.

پاسی که با زحمت زیاد به شما می رسد، و تیم برای آن هزینه ی زیادی پرداخته نبایستی در قبال آن بی مسئولیت باشیم.استقبال از پاس و ارزش گذاری و بالا بردن عیار آن همیشه مورد پسند تماشاگران، مربیان و سایر هم تیمی ها و دست اندر کاران می باشد.

در پایان اینکه پاس یعنی عبور و گذر کردن .

نادر اقدام